James na widok ciała zacisnął pięść, za pierwszym razem pozwolił potworowi uciec, a teraz spotyka pierwszą ofiarę.
Niech no tylko go dorwę...
Adams podniósł oczy w górę, w sumie sam nie widział dlaczego, może wierzył, że jakimś cudem dostrzeże znak, który pomoże znaleźć potwora.

Chwila... Rodzina Keta?! Nie... Tego już za wiele...
Nagle Adamsowi MP 9-ka wypadła z ręki. Zamarł bez ruchu. Z każdą upływającą chwilą kumulowana złość musiała gdzieś znaleźć ujście - toteż coraz mocniej zaciskał zęby. Wyciągnął prawą dłoń przed siebie i w tej samej chwili pojawiła się Arma. Przykucnął, aby podnieść pistolet. Wyprostował się. Nabrał powietrza w płuca.
- Pokaż się skurwielu! - krzyknął jak najmocniej potrafił. - No pokaż się!
Wystarczyłby, żeby gdzieś w lesie usłyszał złamanie jednego patyka, a w amoku rzucił by się w tamtym kierunku, aby zniszczyć wszystko.

Reakcja kapitana była natychmiastowa. Bez ostrzeżenia machnął ręką na odlew i zdzielił Jamesa otwartą dłonią. Cios był na tyle mocny, by ten stracił równowagę. Na szczęście, towarzysze powstrzymali go przed upadkiem.
- Słuchaj no, smarku! - warknął Kapitan odsłaniając zęby. - Ślicznie zwracasz na nas uwagę i dajesz satysfakcję temu cholernemu stworowi! Podnieś głos w mojej obecności jeszcze jeden raz, a oberwiesz czymś twardszym!
Democzłek zacisnął pięść powodując trzask kości. Zaiste, cisza się stała natychmiast.
Później dotarły do niego słowa Keiry.
- Tak, w dół zbocza szedł jeszcze Ósemka... O słodki Jezu... - szybko przycisnął przycisk na swoim komunikatorze dousznym. - Czwórka, jeżeli mnie słyszysz, odsuń się od reszty... jesteś?... doskonale. Jest tam koło Ciebie Osiem?... pilnuj go. Gdyby dziwnie się zachowywał, ogłusz go. W razie konieczności zabij.
Kapitan zdjął rękę z ucha. Odpowiedziała mu niezręczna cisza.
- Razem z Szóstką, świeć Panie jego duszy, szedł Ósemka, grenadier. Każdy z nas ubezpiecza się jak najlepiej może i zawsze podróżuje z partnerem, lub partnerami. Osiem musiał zataić zabójstwo, albo sam go zabił... albo... - Kapitan przerwał i zerknął na zmasakrowane ciało. - ...Osiem nie jest kimś, za kogo się podaje. Ruszamy.
Kapitan ruszył w dół strumienia.

Położyła rękę na ramieniu Jamesa. Nie przypuszczała, że sprawa tak się zmieni. Zaczęła być teraz z każdą chwilą coraz bardziej czujna. Teraz wszystko mogło się zdarzyć.
-Chodźmy.
Powiedziała do ,,Kompana" i ruszyła za Kapitanem.