James trzymał kosę w nazwijmy to "normalnej" pozycji. Nadlatywało cztery cele, lecz nie tracił dobrego humoru. Pamiętał jak Ketaliash w lesie rzucał w jego stronę i dziesięć, różnej wielkości, przedmiotów naraz, które trzeba było zdjąć, a to zadanie lubił najbardziej. Złapał mocniej kosę, nieco wyżej niż normalnie. Był przygotowany, żeby machnąć kosą, tak, żeby lewa ręka poszła za plecy, po czym złapać rączkę prawą ręką z drugiej strony i wyprowadzić kolejny cios i powrócić do pozycji wyjściowej.
Come to papa...

Ostatnio edytowany przez Sarpens (2009-07-23 13:43:45)

Dirmaris
Mężczyzna zrobił jak pomyślał i już wkrótce leżał na piasku z rozstawionym karabinem. Strzały stały się łatwiejsze.
[TT:4 Automatyczny Sukces!]
Dirmaris wystrzelił w sumie 5 kul celując w skupiska kul. Nie było to trudne, jego palec naciskał spust szybciej niż jego umysł zdążył o tym pomyśleć. Dirmarisowi udało się nawet spowodować niemałą reakcję łańcuchową: druga seria zepchała kule na dwie inne. Łańcuchy się zaplątały i utworzyły pokracznego stwora, który natychmiast uderzył w ziemię. W sumie przy pomocy pięciu pocisków Dirmaris zdjął 7 celów. Niemały wyczyn.
[TT:4 WR:3] Mężczyzna nie zauważył niczego dziwnego, kontynuował ostrzał.

Keira
[TT:6 WR:11]
Kolejny precyzyjny strzał. Strzała utkwiła w metalowym pancerzu kuli i sprowadziła ją na dół.
Keira znów zmarnowała mnóstwo czasu na celowanie.

James
Pierwsza kula pędziła prosto na Adamsa, jakby chciała dotrzeć do kryształu poprzez jego ciało.
[TT:7 WR:2]
I tym razem pierwsze cięcie było niecelne. Kula miała ogromne przyspieszenie i James oberwał w brzuch, prosto w splot słoneczny. James stracił na chwilę oddech i równowagę. Stanąłby na nogach, ale kula ciągle wwiercała się w jego brzuch, jakby chciała go przeszyć na wylot. James przechylił się do tyłu mocno, wciąż mając stopy na włóczni. Wygiął się w łuk i kula prześlizgnęła się po jego ciele w stronę bariery niszcząc się o nią. Stopy Adamsa zaczęły zsuwać się z włóczni, a wygięcie ciała chłopca i grawitacja uniemożliwiały powrót do pionu. Spadnie, jeżeli czegoś nie wykombinuje...

Zauważyła, że strzały idealnie trafiają w cel, ale marnuje zbyt dużo czasu. W tym czasie zdążyłaby na pewno więcej kul ustrzelić. Wyciszyła się, potrzebowała spokoju. Odetchnęła głęboko i zaczęła ponownie strzelać tym razem jednak celując pewnie i posyłając strzały w kule. Pełna skupienia celowała równie dobrze, ale mogła wypuścić więcej celnych strzał, które ,,uśmiercały" większą ilość kul.

Dirmaris
[TT:4 AS!]
Pierwsze co Dirmaris musiał zrobić to przeładować karabin. Uczynił więc to szybko i sprawnie i znów rozgromił pare celów. Tym razem na piach spadło 5 kul w kawałeczkach.

Keira
[TT:6 WR:9] I kolejna kula została zniszczona. Pomimo wewnętrznego wyciszenia dalej mogła wypuścić tylko jedną strzałę co pewien czas.

James
Wszystko zależało od wbitej kosy, toteż pierwsze uderzenie musiało być celne.
[TT:5 WR:5] Ledwo się udało. James walnął kosę we włócznię przy styku ostrza z rączką i odbił się nogą. Tak jak przewidział, wywołało to ruch śrubowy i Adams zaczął obracać się jak bączek dookoła włóczni wciąż opadając w dół. Po kilku chwilach zarył nogą w ziemię, przekoziołkował dwa metry po piasku i zatrzymał się. Oprócz zakurzenia sobie fryzury nic mu się nie stało, ale kręciło mu się w głowie i musiał chwilę posiedzieć aby dojść do siebie.

Jestem genialny! - w duszy aż podskakiwał z radości.
Przeczesał, jednym ruchem, włosy palcami częściowo usuwając z nich kurz.
Podbiegł do piedestału. Stanał tak, aby mieć przed sobą dość sporą otwartą przestrzeń miedzy Armami innych. Odwołał Sarpensa i z plecaka wyciągnął MP 9-ki. Kucnął, wyprostował ręce przed siebie i zaczął strzelać do nadlatujących kul.